Sewista in de kijker: An Holvoet

Een community van trouwe naaisters met eigen visies, een hoop creativiteit en vlotte vingers die door onze patronen gaan mag beloond worden. Daarom zetten we iedere maand een sewista in de kijker die daarna de spotlight mag doorgeven. Deze maand krijgen we een kijkje in het naai-leven van An en welke rol Fibre Mood hierbij speelt.

Hallo daar!

Ik ben An Holvoet, 41 jaar en woon samen met Wouter en mijn twee dochtertjes, Milia en Fiona te Mechelen. Naaien is een echte passie, maar in het dagelijkse leven werk ik op de Learning & Development afdeling van USG people. Concreet houdt dat in dat ik workshops geef, e-learnings en opleidingstrajecten uitwerk.

De komst van de naaikriebels: ‘I don’t need therapy, I sew’

Een goeie vier jaar geleden startte ik met naaien, op aanraden van een vriendin Debbie. Zij volgde al een tijdje naailes bij Peggy thuis (die nu bij Bobby Sewing de winkel in Boom draaiende houdt samen met Katia) en ze dacht ‘dat het wel iets voor mij zou zijn’.

Al van bij het begin heb ik de smaak zwaar te pakken. Zo een half jaar nadat ik startte, werd ik ziek (borstkanker) en ging mijn energiepeil serieus omlaag.  Maar dankzij mijn nieuwe hobby had ik elke dag iets om handen waar ik wél wat energie voor had en waardoor de tijd sneller vooruit ging. In mijn naaikamer hangt een quote ‘I don’t need therapy, I sew’ en dat was écht zo.  Ook nu, nu mijn behandelingen al een paar jaar achter de rug zijn, blijf ik erg genieten van mijn naaitijd, zowel thuis als in de les bij Peggy en Katia. Het is echt een blijvende passie.

Ik maak kledij voor de meisjes, voor Wouter, voor mezelf. Maar ook vaak als cadeautje bij een geboorte of een verjaardag.  Samen met Debbie (die haar dochtertje verloor aan een hersentumor en sindsdien acties voor het goede doel organiseert) beheer ik haar pagina www.facebook.com/franforfriends waar we zelfgemaakte kleertjes, tassen en dergelijke verkopen. Dit voorjaar verkochten we zo zelfgemaakte mandjes met plantjes en naar het eindejaar toe vind je ons ook op kerstmarktjes.  Hier kruipt best wat tijd in, maar het is heel fijn om te doen en om zo een bijdrage te leveren aan onder meer kankeronderzoek.

En toen was er Fibre Mood

Ik ben al fan sinds het eerste magazine.  Er was reclame voor ergens op Facebook geloof ik en ik ben het meteen gaan kopen omdat het mij zo aansprak. De patronen zijn modieus, passen mooi en door de extra suggesties en info over lichaamsvormen kan je ze ‘op maat’ aanpassen waar nodig. Ook de community werkt inspirerend. 

Er staan in élk magazine meerdere stuks die ik meteen wil maken. Een van mijn favorieten blijft de Pola jurk in luipaard print waarmee we met Bobby Sewing (in Boom) deelnamen aan jullie wedstrijd.  Een zalige, luchtige jurk om te dragen!

Bron van inspiratie

Ik haal uit heel wat blogsters en Sewistas inspiratie! Ik denk spontaan aan de blog van Emma & Mona (waar ik de uitleg altijd heel helder vind en die mij zo recent tot punch needlen aanzette), de geweldige creaties van Debora Sluijs: ik ben grote fan van haar ‘less is more’ stijl, stofkeuzes en ideeën. De creaties van anderen vind ik altijd heel inspirerend. Ook hun Instagram feeds trouwens. 

Op online community’ s of groepen heb ik voorlopig nog niet mijn werkstukken gepost. Perfectionistisch kantje denk ik, want ik wil graag dat mijn werk picobello is (en dat is het natuurlijk zelden).  Door de ‘Dress my Window’ campagne met mijn Pola jurk begint dat wat te kantelen en denk ik er toch stilaan mee te beginnen.

1-2-3 Tips voor toekomstige Sewistas

1. In het begin keek ik in magazines en maakte ik wat ik mooi vond en dat waren vaak jurken, maar ik hield te weinig rekening met wat ik graag draag, waardoor die jurken in de kast bleven hangen. Dus: maak wat je ook écht gaat dragen, zowel qua stofkeuze als patroon.
    
2. Zoek naar een manier om te leren die bij jou past. Voor de ene zijn dat Youtube filmpjes maar voor de ander werkt het anders.  Voor mij was het perfect om in mijn eentje met duidelijke handleidingen te werken (liefst met tekeningen), afgewisseld met de naailes en de goeie raad van Peggy en Katia op het moment dat ik vastliep (en nu soms nog altijd vastloop).
    
3. Je niet laten afschrikken door ‘moeilijke’ patronen. Als ze duidelijk uitgelegd zijn en met een hulplijn in de buurt lukt het vast wel.