Het maken van unieke stuks, delen op je blog én zo anderen inspireren: de combinatie van naaien en bloggen is razend populair. Juist omdat het aantal blogsters in de modewereld blijft stijgen zet Fibre Mood elke maand een blogster in de kijker. Maak deze maand kennis met Van Miek. Ontdek wat naaien voor haar betekent en hoe zij meespeelt in deze gemeenschap.
HOI !
Mijn naam is Miek Dhaene. Ik ben 42 jaar en leerkracht Nederlands-Duits in het secundair onderwijs. Ik woon in Rollegem, bij Kortrijk. Ik ben getrouwd en heb 2 dochters van 12,5 en 11 jaar oud. Op mijn blog heten ze zus 1 en zus 2, in het dagelijkse leven zeggen we gewoon Sien en Noor.
Voor hen naai ik het meest. Maar nu ze de tienerleeftijd bereikt hebben en de zwierende rokjes en kleurrijke stofjes ontgroeid zijn, is de uitdaging wel wat groter. Het is zowel voor hen als voor mij een beetje zoeken naar een nieuwe stijl. Het aanbod van trendy tienerpatronen vind ik nogal beperkt en daarom is het wel tof dat sommige damespatronen al beginnen bij maat 32. Zo kreeg zus 1 vorige zomer een Kilkee playsuit (uit LMV) en naaide ik voor zus 2 een Victoria blouse (uit FM) en een Paris broek (uit LMV)
Ik begon met naaien in 2012, nadat ik in een impulsieve bui de oude naaimachine van mijn schoonvader van het containerpark redde. Een handleiding was er niet, dus trok ik onwetend aan een draadje dat er volgens mij niet hoorde te hangen. Hoe meer ik trok, hoe langer die draad werd. Wist ik veel dat naaimachines behalve een bovendraad ook een onderdraad hebben. Wat volgde, waren een heleboel Youtube-filmpjes, een geduldige naaimachineverkoper en een cursus Start-to-Sew bij Fleur Sintobin.
De oude naaimachine werd ondertussen ingeruild voor een Bernina B350 en een overlock van Brother, maar haar naar het containerpark brengen, daar ben ik nog altijd tegen.
Of naaien een grote rol speelt in mijn leven? Ik ben die persoon die in de winkel rokjes en truitjes binnenstebuiten draait om te zien hoe ze gemaakt zijn. En zie ik een leuke broek hangen, dan herken ik er in gedachten één of ander naaipatroon in. ’s Nachts droom ik vaak een volledige garderobe bij elkaar. En, hé, loopt die print van dat (dure!) T-shirt nu niet volledig door? Tsss…
Zeggen dat naaien gewoon mijn hobby is, zou een understatement zijn. Het is een deel van mijn identiteit geworden.
Op mijn blog combineer ik dat dan nog eens met mijn tweede passie, en dat is schrijven. Hoe heerlijk ik het ook vind om mijn eigen kledij te maken, het is voor mij pas helemaal af als er ook leuke beelden en een verhaal bij horen. Daar kan ik mij volledig in verliezen. Ik vind het dan ook super als blijkt dat sommige mensen echt nog de tijd nemen om mijn blogposts te lezen.
Het laatste stuk dat ik maakte, was een Peysu sweater (uit het boek I love sweaters) voor de 11de verjaardag van zus 2. Dat ze hem een paar dagen later zelf uitkoos voor de klasfoto was het beste compliment. Want kleren maken die daarna in de kast blijven hangen, dat is zonde. Een zonde die ik vroeger jammer genoeg wel eens beging. Tegenwoordig denk ik altijd al een stapje vooruit. Als ik deze sweater naai, moet daar dan niet nog een rokje of een broek bij? Past dit stofje wel bij de rest van mijn garderobe? Is zo’n halflange overslagjurk wel iets voor mij?
Mijn meest favoriete creaties zijn dan ook niet noodzakelijk masterpieces, maar gewoon de stukken die vaak gedragen/gebruikt worden.
Nog vóór de eerste Fibre Mood uitkwam, werd ik uitgenodigd om lid te worden van de Secret Sewciety, een Facebook-groep voor bloggers. Het allereerste voorsmaakje dat we van Fibre Mood kregen, was de Frances blouse. Ik was meteen verkocht. (Al bleek ik achteraf op de foto’s mijn exemplaar wel achterstevoren te dragen…)
Sindsdien kijk ik elke keer echt uit naar die nieuwe patronen. Ik ben dan ook superblij met het jaarabonnement dat ik dankzij mijn Susan jurk in de #sewistaworldtour gewonnen heb.
Fibre Mood vertaalt keer op keer de huidige modetrends naar draagbare (én maakbare) kledingstukken. Door het tijdschrift bladeren voelt een beetje zoals shoppen: Oh, dát is mooi! Zoiets wil ik wel! Dít ga ik maken! En dít ook! Ook al besef ik maar al te goed dat ik daardoor nog minstens 125 jaar zal moeten leven…
